Στις αρχές του 2015 «έφυγε» έχοντας συμπληρώσει 92 χρόνια ζωής ο Αντιστράτηγος ε.α. Ελευθέριος Κολλάρος που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με την Ίδρυση ενός από τα ιστορικότερα σωματεία της Πιερίας, του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης.
Με καταγωγή από τη Σμύρνη, η γέννησή του σημαδεύτηκε από ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα του Ελληνισμού. Η μητέρα του σε προχωρημένη εγκυμοσύνη κατά την καταστροφή της Σμύρνης το Σεπτέμβρη του 1922, κατέφυγε με το σύζυγό της στα Χανιά, όπου τον Ιανουάριο του 1923 γεννήθηκε ο Ελευθέριος. Ήταν ο πρωτότοκος της οικογένειας με δυο μικρότερους αδελφούς και δυο αδελφές.
Με το πέρας του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου όπου είχε πάρει μέρος, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Στρατολογικό Σώμα του Ελληνικού Στρατού, όπου γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του Ελισάβετ η οποία υπηρετούσε ως πολιτικό προσωπικό στο στρατό.
Στην Κατερίνη ήρθε ως Λοχαγός του Στρατολογικού Γραφείου το 1966. Η βαθειά του αγάπη για τα ναυτικά αθλήματα (ήταν μέλος του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης) και η ατέλειωτη ακτογραμμή της Πιερίας του έδωσαν την ιδέα να δημιουργήσει στον τόπο μας ένα Ναυτικό Όμιλο. Έχοντας σαν βάση τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Αλιέων Πιερίας (ΣΕΑΠ) που προϋπήρχε ήδη από το 1959, πρωτοστάτησε στις συντονισμένες προσπάθειες μιας ομάδας ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας που είχαν υποδεχθεί με ενθουσιασμό την ιδέα της δημιουργίας ενός ναυταθλητικού σωματείου, και κατάφεραν να μετονομαστεί ο ΣΕΑΠ σε Ναυτικό Όμιλο Κατερίνης και να του παραχωρηθούν οριστικά τον Μάρτιο του 1967 από το Υπουργείο Γεωργίας 4 στρέμματα στην Παραλία. Παράλληλα μερίμνησε ο ίδιος για την προσέλκυση αρκετών ικανών αθλητών και αθλητριών. Ο κος Σταύρος Κουνδής ο οποίος είναι ο πρώτος αθλητής που εγγράφηκε στο μητρώο αθλητών του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης και αργότερα διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. και Πρόεδρος θυμάται: « το 1966 μια παρέα νέων παίζαμε ποδόσφαιρο στην πλατεία της Παραλίας και περνώντας ο κος Κολλάρος μας πλησίασε και μας ρώτησε αν ξέραμε καθόλου να τραβάμε κουπί. Απαντήσαμε φυσικά ότι ξέρουμε αφού είμαστε όλοι ψαράδες. Και τότε μας είπε ότι σκεφτόταν να κάνει έναν ναυτικό όμιλο και αν θέλαμε να ασχοληθούμε ως αθλητές κωπηλασίας. Εμείς δεχτήκαμε με ενθουσιασμό και αποτελέσαμε τους πρώτους αθλητές του ΝΟΚΑΤ. Αν και τα πρώτα βήματα χωρίς προπονητή και υλικό ήταν δύσκολα, η επιμονή του κου Κολλάρου και ο ενθουσιασμός μας ήταν τέτοιος που έφερε αμέσως αποτελέσματα.»
Οι άμεσες επιτυχίες των αθλητών και των αθλητριών αυτών που ήδη από τη πρώτη χρονιά (1967) κατέκτησαν μετάλλια και βραβεύθηκαν σε Πανελλήνιους και διασυλλογικούς αγώνες κωπηλασίας, προσέλκυσαν την προσοχή στον νεοϊδρυθέντα Όμιλο, τόσο της Ιστιοπλοϊκής και της Κωπηλατικής Ομοσπονδίας των οποίων ο Ν.Ο.ΚΑΤ. έγινε άξιο μέλος, όσο και της Πολιτείας.
Ο κος Κολλάρος συνεχίζοντας τις άοκνες προσπάθειές του από τη θέση του Προέδρου ενός ιδιαίτερα δραστήριου Διοικητικού Συμβουλίου, διοργανώνει ετήσιους λαμπρούς ιστιοπλοϊκούς και κωπηλατικούς αγώνες και παράλληλα εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση από την Πολιτεία για την ανέγερση των εγκαταστάσεων του Ν.Ο.ΚΑΤ. οι οποίες ολοκληρώνονται το 1970. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς (1970) ο Ταγματάρχης πια, Ελευθέριος Κολλάρος παραιτείται από το Δ.Σ. του Ν.Ο.ΚΑΤ. καθώς η θέση του στο στρατό δεν του το επιτρέπει, αφήνοντας πίσω του σημαντική «κληρονομιά». Μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια έχει καταφέρει να δημιουργήσει εκ του μηδενός, έναν λαμπρό Ναυτικό Όμιλο με τέλειες κτιριακές εγκαταστάσεις και εξοπλισμό και διακεκριμένους αθλητές που έμελλε να πρωταγωνιστήσει στα Ναυτικά αθλήματα στα επόμενα χρόνια μέχρι και σήμερα.
Το 1971 ανακηρύσσεται «Επίτιμος Πρόεδρος» του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης και στις 15 Αυγούστου παρευρίσκεται στα εγκαίνια των κτιριακών εγκαταστάσεών του. Παρά τη μετάθεσή του στην Αθήνα, παρέμεινε πιστός φίλος και δραστήριο μέλος του Ν.Ο.ΚΑΤ. Το 1984 γίνεται το πρώτο μέλος του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης που εκλέγεται στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Κωπηλατικής Ομοσπονδίας.
Παρά τα λίγα σχετικά χρόνια που υπηρέτησε στην Κατερίνη, ο τόπος μας κέρδισε ένα μεγάλο μέρος στην καρδιά του. Ιδιαίτερα μετά την αποστράτευσή του, περνούσε αρκετούς μήνες κάθε χρόνο στην Παραλία, διατηρώντας επαφή με όλους τους παλιούς αθλητές και αθλήτριες και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε και ιδιαίτερα με τον αείμνηστο δάσκαλο Ιωάννη Λαλούμη.
Όλα αυτά τα χρόνια συνεχώς ενημερωνόταν για την πορεία του Ομίλου και είχε τη χαρά να διαπιστώσει ότι ο σπόρος που φύτεψε, απέδιδε πλούσιους καρπούς. Δέκα μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, Συμμετοχή αθλητών του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Ευρωπαϊκά μετάλλια και πολυάριθμες ακόμη διεθνείς και Πανελλήνιες διακρίσεις από έναν «επαρχιακό» σύλλογο αποδεικνύουν ότι όταν υπάρχει όραμα και θέληση όλα είναι δυνατά. Παράλληλα, οι βασικές αρχές και αξίες που τέθηκαν από τα πρώτα βήματα του Ομίλου, εξακολουθούν να διέπουν τον Ν.Ο.ΚΑΤ. που συνεχίζει να προσφέρει πολύπλευρα στον αθλητισμό και ιδιαίτερα τους νέους του τόπου μας.
Όλοι όσοι γνώρισαν τον Ελευθέριο Κολλάρο, μιλούν για έναν αυστηρό και ακέραιο άνθρωπο, με όραμα και δημιουργικότητα. Η ιδιαίτερη οργανωτική του ικανότητα, η αγάπη του για τον αθλητισμό και τη θάλασσα άφησαν πολύτιμη κληρονομιά στον τόπο μας τον Ναυτικό Όμιλο Κατερίνης, που έχει προσφέρει και θα προσφέρει πολλά τόσο στον αθλητισμό όσο και στην προβολή της Πιερίας και έχει χαράξει ανεξίτηλο το όνομα του Ελευθέριου Κολλάρου στην ιστορία του αθλητισμού του τόπου μας και όχι μόνο.
Χρυσούλα Παρλίτση
Μέλος του Ν.Ο.ΚΑΤ.
